ÜIkemizde siyasi belirsizlik yüzünden, ekanomi tümüyle dibe vurmuş, borsalar altüst olmuştur. Her türlü yolsuzluklar sonucu, ülke soyulmuş, iktidarın ve durumdan vazife çıkaranların umurunda değil. Bu davranış biçimleri son derece dikkat çekicidir. Bütün bunlara rağmen, sistem, siyaseti tehdit etmekten vazgeçmemektedir.

Parti kapatma gibi, çağdışı uygulamalar elan devam etmektedir. Böyle bir ülkenin batıya entegre olması, hayal bile edilemez. Çünkü, batıdaki demokratik ülkelerin, kendi standartlarına uygun demokrasi uygulamalarını, diğer ülkelerde görmedikçe, kapılarını o ülkelere açması düşünülemez.

Onun için; bizim ülkemizi de, kapısında bekletmektedir. Böyle bir ayıp da, bize yeter de artar. çağlara, ülkelere hükmeden bir imparatorluktan gelinen, bugünkü acıklı tablo, millet olarak bizi son derece üzmektedir.

Ülkenin gelişmesini engelleyen herkese, her antidemokratik güce, emperyalist ve sömürücülere lanet olsun.

Yine, gönül dünyamızda fırtınalar esmekte ve milletin akıbeti bizi düşündürmektedir. Bazen, gönül ufkumuzda dolaşır, maziyi ve günü ifade edebilecek, başlık olabilecek bir deyim veya beyit, mısra arar dururuz. Zorlandığımızda kütüphaneden bir kitap çeker, arayışımızı orada devam ettiririz. İstediğimizi bulunca da, bir oh çeker, keyifleniriz.

Yukarıda arz edilen sebepler içimizi son derece burktuğu halde, bugünkü yazımıza başlık olan beyit, gönlümüzü bir nebze olsun rahatlatmaktadır. Bahis mevzuu olan beyit, edebiyatçı, yazar, şair Sadettin Kaplan'ın "Düş Bedestanı" adlı şiir kitabındaki, "Otuz üç" başlıklı şiirin, bir beyitidir.

Şiir, nefisten uzaklaşıp, Hak'a yönelişin önemini vurgularken, cihana hakim olan asıl ruh ve davranıştan edebi üslup içinde, biraz da tasavvufi bir anlayışla bahsetmekte ve insanlara hedef göstermektedir.